Wiegen

Geplaatst op november 27, 2019 door Robin
Je adem stokt Na al dat huilen Ik wieg je zachtjes Heen en weer Je hand valt open Diepe zucht Je zware wimpers Eindelijk neer Het wiegen Is een kunst geworden Ik voel jou Jij voelt mij We gaan steeds slomer Heen en weer Dan leg ik je neer Met je knuffeltje erbij
Dit bericht is geplaatst in Gedichten met de tags . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *